Η αγκαλιά είναι από τα δυνατότερα μη-λεκτικά μέσα επικοινωνίας. Μπορούμε να δηλώνουμε την έντονή μας υποστήριξη, να μεταφέρουμε συναισθήματα όπως λύπη και χαρά και μπορούμε χωρίς να πούμε λέξη να ξεκαθαρίσουμε πως είμαστε παρόντες σε μία δύσκολη ή ευχάριστη στιγμή. Μέσα από τους εναγκαλισμούς, δεν διευκολύνεται απλώς η επικοινωνία συναισθημάτων, αλλά ενισχύουμε και την προσωπική μας συναισθηματική ισορροπία και νοητική υγεία.
Τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας τη στιγμή της αγκαλιάς;
Τη στιγμή που δεχόμαστε τη σωματική επαφή μέσω της αγκαλιάς, ενεργοποιούνται στους μηχανοϋποδοχείς του δέρματος τα λεγόμενα σωμάτια Pacini, που ανταποκρίνονται κυρίως στην εν τω βάθη πίεση και με τη σειρά τους ενεργοποιούν το πνευμονογαστρικό νεύρο, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του παρασυμπαθητικού μας συστήματος με πολύ ενδιαφέρουσα λειτουργία, όπως την παραγωγή ωκυτοκίνης (ή ορμόνη της αγάπης) καθώς και τη ρύθμιση αρτηριακής πίεσης (Inagaki, T. K. &Eisenberger, N. I., 2012).
Φανταστείτε το παρασυμπαθητικό μας σύστημα ως το «χειρόφρενο» του εγκεφάλου το οποίο ενεργοποιείται όταν βρισκόμαστε σε έντονη κατάσταση στρες και αγωνίας. Μόλις, λοιπόν, δεχόμαστε μία αγκαλιά, μειώνεται η πίεση και η αναπνοή μας ηρεμεί δημιουργώντας μία αίσθηση χαλάρωσης.
Ενεργοποιείται όμως άμεσα και η ντοπαμίνη, υπεύθυνη για τα συναισθήματα ικανοποίησης, ευτυχίας και ευφορίας, ανακουφίζοντάς μας από την ένταση και το άγχος και παρατηρείται και η μείωση της κορτιζόλης, ή ορμόνης του στρες, που σε μεγάλες ποσότητες και συχνότητες οδηγεί και σε ασθένειες (Holt-Lunstad, J. et. Al. 2008).
Συναισθηματική επίδραση:
Από την βρεφική ηλικία έχει αποδειχθεί ότι χρειαζόμαστε το άγγιγμα και την αγκαλιά. Ο Harlowήταν από τους πρώτους που το έδειξε με το γνωστό πείραμα του σε μαϊμουδάκια, τα οποία αφού τρόμαζαν επέλεγαν το υφασμάτινο ομοίωμα της μαμάς τους σε αντίθεση με το μεταλλικό ομοίωμα που είχε και φαγητό (Harlow, 1950). Το συγκεκριμένο πείραμα αποτέλεσε και τη βάση της Θεωρίας Προσκόλλησης και παγκοσμίως πλέον είναι γνωστές οι καταπραϋντικές ιδιότητες του χαδιού και της αγκαλιάς στα παιδιά.
Συμπληρωματικές έρευνες μακράς παρακολούθησης έδειξαν πως τα παιδιά- συμμετέχοντες που δεχόταν λιγότερες αγκαλιές εξελίχθηκαν σε αγχώδεις ενήλικες με δυσκολία στη σύναψη κοινωνικών δεσμών (Uvnas-Moberg, Handlin, Peresson, 2014).
Άρα μέσω της αγκαλιάς μας επιτυγχάνονται:
- Συναισθηματική ασφάλεια και αγαλλίαση ψυχής
- Αίσθηση ευφορίας και ικανοποίησης
- Βελτιωμένη κατάσταση υγείας
- Άμεση μείωση του άγχους και αύξηση της ηρεμίας
